Jak pomóc dziecku w radzeniu sobie ze stresem?

Dzieci to bardzo dobrze zorganizowane istoty. Odczytują podłoże emocjonalne swoich rodziców i ich zachowania niewerbalne jeszcze lepiej niż to, co im otwarcie transmitujemy. Obejmuje to negatywne emocje, takie jak niepokój, strach i złość.

Jak okazać wsparcie w radzeniu sobie ze stresem dziecka

Aby pomóc dziecku poradzić sobie z tymi trudnymi uczuciami, ważne jest, aby najpierw je zidentyfikować. My, rodzice, powinniśmy powiedzieć: „Rozumiem, że się boisz” lub „Rozumiem, że jesteś teraz zły”. Identyfikacja emocji jest ważną częścią tego procesu. W rzeczywistości inteligencja emocjonalna kształtuje się, gdy dana osoba potrafi rozpoznać własne emocje i sobie z nimi poradzić, a także odróżnić je od innych, aby adekwatnie zareagować. Dziecko niekiedy nie jest w stanie samo sobie z tym poradzić i powinieneś okazać wsparcie w radzeniu sobie ze stresem dziecka.

Ważne jest, aby wyjaśnić dziecku, że uczucia są nam dane, aby pomóc nam radzić sobie w różnych sytuacjach życiowych. Uczucia mogą być bolesne, ale unikanie ich sprawia, że stają się jeszcze silniejsze. Jeżeli dziecko jest zaniepokojone lub np. boi się wydarzeń zachodzących na świecie, ponieważ usłyszało coś od dorosłych, ważne jest, aby wyjaśnić mu całą sytuację – jeśli to możliwe na poziomie rozwoju dziecka, to znaczy bez szczegółów i całkiem szczerze. Osobną kwestią jest to, jak w praktyce okazać wsparcie w radzeniu sobie ze stresem dziecka.

Przydatne techniki relaksacyjne dla dzieci – jak je stosować?

Możesz też opanować proste, ale bardzo przydatne techniki relaksacyjne dla dzieci:

• Siądź obok niego, weź go za rękę. Uścisk – może dać poczucie stabilności zarówno dziecku, jak i dorosłemu.
• Ważne jest, aby głośno wyrazić swoje uczucia: „Rozumiem, że się boisz, martwisz się, martwisz”.
• Potwierdź te uczucia, nie zaprzeczaj im: „To jest w porządku. Ja też czuję to samo.” Daj dziecku prawo do wszelkich uczuć, wyjaśnij, że to, co mu się przydarza, jest normalną reakcją.
• Powiedz dziecku prawdę, nie odsuwając się, nie unikając, językiem zrozumiałym dla jego wieku. Nie mów wszystkiego od razu, podążaj za pytaniami dziecka. Nie ukrywaj swoich uczuć. Pokaż, że one też są normalne i że potrafisz sobie z nimi poradzić. Dzięki temu dziecko będzie wiedziało, że nie jest samotne w swoich doświadczeniach i może liczyć na pomoc osoby dorosłej.

Przydatne techniki relaksacyjne dla dzieci to na przykład nauka oddychania, spróbujcie się razem wyluzować, oglądając film czy grając w grę.

Budowanie odporności psychicznej dziecka – jak mu pomóc?

Jak pomóc dziecku? Najważniejszą rzeczą jest zachowanie uwagi. Zwróć uwagę na każdą grupę czynników stresogennych i jeśli zachowanie dziecka radykalnie się zmieniło, poszukaj przyczyn. Ważne jest również wykonanie następujących kroków, jeśli chodzi o budowanie odporności psychicznej dziecka:

• Zapewnij mu komfortowe warunki życia: prawidłową codzienną rutynę bez przeciążeń, utrzymanie aktywności fizycznej, spacery na świeżym powietrzu.
• Daj dziecku ciepło i wsparcie, szczerze interesuj się jego sprawami, komunikuj się twarzą w twarz.
• Pomóż zrozumieć, co się dzieje, poprawnie formułuj swoje uczucia, ubierając je w słowa. To bardzo ważne, jeśli chodzi o budowanie odporności psychicznej dziecka.
• Wymyśl wspierające rytuały, które pomogą przetrwać negatywne emocje.
• Zapewnij możliwości uwolnienia negatywnej energii poprzez kreatywność, opowiadanie historii i inne techniki.
• Częściej przytulaj dziecko, głaszcz, jeśli nie jest napięte i jest na to gotowe.

Nie zostawiaj dzieci samych z negatywnymi emocjami. Wszelkie wydarzenia będą w jakiś sposób wpływać na dziecko, zwłaszcza jeśli chodzi o nastolatków. W każdym razie dowiaduj się co sądzi i myśli dziecko. Nie unikaj trudnych tematów, komunikuj się, buduj rozmowę stosownie do wieku dziecka.

Nauka radzenia sobie z emocjonalnymi wyzwaniami – czy to jest trudne?

Szkoła, egzaminy, kłótnie z przyjaciółmi i rodzicami – dzieci, tak jak my, są zestresowane. Często nie jest jasne, co mama i tata mogą zrobić, gdy dziecko jest zdenerwowane. Nie martw się, nauka radzenia sobie z emocjonalnymi wyzwaniami u dziecka jest do opanowania, o ile wykażesz empatie.

Jeśli dziecko wróci zdenerwowane, to zaproponuj mu wspólne ćwiczenia. Zwolnij tempo oddychania na 15 minut do około 6-7 oddechów na minutę – a stres ustąpi. Jeśli dziecko jest zdenerwowane, ale stara się powstrzymać emocje, potrzebuje odwrócenia uwagi. Z pomocą przychodzą tu gry rozwijające pamięć i logikę, czy prosta krzyżówka: w ten sposób zajmiesz mu mózg zadaniem wymagającym koncentracji.

Nauka radzenia sobie z emocjonalnymi wyzwaniami wymaga czasu i cierpliwości. Nie rezygnuj, jeśli nie uzyskasz rezultatów na krótkim dystansie.